روز بْعَث، روزی برگزیده شدن پیامبر گران قدر اسلام، به درجه پیامبری، روز برانگیختن خرد‌هایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه‌هایی که در رقص شمشیر‌ها زخمی می‌شد و در جنگل نیزه‌ها جان می‌باخت. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می‌خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیر‌ها می‌دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت می‌زیستند. آه که چه خار‌هایی به پای بشریّت می‌خلید و چه زخم‌هایی دل عاطفه‌ها را می‌خَست.

روز مبعث، روز مرگ قساوت‌ها و شرارت‌ها بود؛ روز مرگ کرامت‌هایی که به پای بت‌ها قربانی می‌شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش‌های ناروا بود.